انواع پکیج

انواع پکیج با توجه به نحوه خروج دود

عموماً پکیج‌های زمینی بدون فن هستند، به این معنی که این دستگاه‌ها محفظه احتراق باز دارند و از اکسیژن محیط برای شعله‌ور شدن، تامین گرمایش و آبگرم بهداشتی استفاده می‌کنند. در مقابل عموماً پکیج‌های دیواری فن‌دار هستند، به این معنی که این دستگاه‌ها محفظه احتراق بسته دارند و اگر دودکش دوجداره یا ورودی هوای مستقیم برایشان مهیا شود، می‌توانند از اکسیژن خارج از محل نصب برای تامین گرمایش و آبگرم بهداشتی استفاده کنند. تفاوت مهم دیگر قطر دودکش خروجی است، پکیج‌های زمینی به علت نداشتن فن، حداقل قطر دودکش 15 سانتی متر را برای خروج دود لازم دارند، این نوع خروج دود را مکش طبیعی می‌نامند. اما پکیج‌های دیواری عموماً فن‌دار هستند و حداقل قطر دودکش می‌تواند سایز 10 سانتی‌متر باشد. پرتاب دود پکیج‌های دیواری به مراتب بیشتر و بهتر از پکیج‌های بدون فن است. ضعف دیگر پکیج‌های زمینی بدون فن این است که شما نمی‌توانید آنها را در بالکن/تراس یا در طبقه آخر یک ساختمان نصب کنید، اگر در بالکن یا تراس باشد به دلیل باز بودن محفظه احتراق با وزش باد شدیدی شعله خاموش می‌شود و عملکرد دستگاه متوقف! اگر دستگاه در داخل واحد باشد، در طبقه آخر طول لوله دودکش سایز 15 کمتر از 4 متر است و در زمانی که دستگاه با شعله بلند در حال کار است، دود پس می‌زند و دستگاه با خطای مکش دودکش از کار می‌افتد.

مصرف سوخت کدام بهتر است؟

مصرف سوخت در پکیج‌های دیواری فن‌دار نسبت به پکیج‌های زمینی بدون فن کمتر است، زیرا نسبت ترکیب اکسیژن و گاز شهری در پکیج‌های فن‌دار به علت به طراحی محفظه احتراق از نوع بسته به مراتب کمتر است، اما پکیج‌های زمینی بدون فن که از نوع محفظه احتراق باز هستند نمی‌توانند مصرف سوخت را مدیریت کند و مشتری قطعاً قبض گاز بیشتری را پرداخت خواهد کرد.